«دزد باورها»
ای زاهد دغل که به ظاهر خدا تویی
روباه پر فریب زمان آن ریا تویی
سجاده ات برای فریب خلایق است
آن پادشه که بوده ز اول گدا تویی
گرگی، به تن چرا تو نمودی لباس میش؟
دائم حریص و پیرو نفس...
«غم دل»
سفیر غم شده دل ، آسمان آن تار است
میان باغ خزان مرغ دل گرفتار است
برای این دل زارم نه نور امید است
شب سیاه دلم شام آن بسی تار است
به شام تار دلم ماه شب نمی تابد
ببین که دیده و چشمم چگ...
«نیش قلم»
این نیش قلم تیز تر از تیر کمان است
بُرنده تر از خنجر و از نیش زبان است
ویران بکند خانه ی بیداد و ستم را
خون رگ جوشیده در آن دشمن خان است
گر جوهر آن حق بشود نقش به دیوار
این نقش و نگ...
«جنک باطل»
باده پُر کن ساغرم را ، تا رود این شام تار
بر مراد دل بگردد چرخه ی این روزگار
پرتو حق می دمد در جان آدم هر پگاه
روشنی بخش دل و جان می شود در شام تار
جنگ هفتاد و دو ملّت یک غزایِ باطل...
«گُم کرده راه»
گم کرده ام خدا را در ظلمت شب خویش
بیهوده گِرد کعبه پَر می زند دل ریش
خود را نمی شناسم بیگانه باشد این دل
وانگه پیِ خدایم در ظلمت شب خویش
بر گِرد کعبه هر دَم پَر می زند دل من
خشت...
تبلیغات
