«کاش ، کاش»
کاش دل هرگز مکان غم نبود
کاش در دلها چنین ماتم نبود
کاش می شد آسمان آبی شود
کاش آدم دشمن آدم نبود
کاش می شد برکه پُر آب زلال
ماهیِ لب تشنه در عالم نبود
کاش خم هرگز نمی شد قامتی
س...
«دلبرم»
مرغ دل پَر می زند هر شب به کویت دلبرم
تا بنوشد باده ای از آن سبویت دلبرم
ماه شب تابی که روشن می کند این خانه را
قرص ماهی باشد آن رخسار و رویت دلبرم
پیچ زلفت کرده دل را بند و زندانیِ خو...
«آسمانِ دودی»
کاش رنگ آسمان دودی نبود
حاکمی ظالم چو نمرودی نبود
کاش در این عالم فانیِ ما
نطفه ی ناپاکِ مولودی نبود
کاش در دلها بجای بغض و کین
پُر محبّت بود و کمبودی نبود
کاش عاشق بود و عشقی...
«بادیه»
خیّام ز مِی گفتی و سرمست شدیم
در بادیه مجنون شده و هست شدیم
آن واعظ و منبر که ندارد خیری
با جام و مِی شبانه همدست شدیم
پنجشنبه ۱۴۰۳/۲/۶ ...
«فردا»
فردا خبری ز جنّت و حوری نیست
این لحظه گذر کند دگر سوری نیست
احوال خوش جهان که باشد این دَم
در عالم فردا به یقین شوری نیست
پنجشنبه ۱۴۰۳/۲/۶ ...
تبلیغات
