(۱)
در اندرونم،
هزار پرندهی آزاد
لانه دارد!
دریغ!
با بال و پرِ زخمی چهکنم؟
(۲)
ایکاش کسی،
ویرانههای مرا
--آباد کند!
***
- ترجیحن گوشه کنارهای
پاریس،
لندن،،
یا فلورانس...
نه ناکجا آبادهای ایران!
(۳)
گاهی،،،
یوسف هم که باشی
به تو ایمان نمیآورند.
...
مردمانِ بنیاسرائیل!
#لیلا_طیبی (صحرا)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 20 اردیبهشت 1403 13:50
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
محمود فتحی 22 اردیبهشت 1403 07:03
درود بانو موفق باشید دل بی زخم وجود ندارد
مگردرخواب رویا وسراب
امین غلامی 22 اردیبهشت 1403 21:56
پریشان حال آن موی پریشانم.
که در خواب پریشانم.
پریشانتر ز بیداریست.
امین غلامی (شاعر کوچک)
ایدی اینستا amingh68
جلال بابائی 24 اردیبهشت 1403 20:37
شعری پر از فهم و درایت ، احسنت