مرا با نام عشق آشنا کن
برایم مهربانی را بنا کن
وجودم گشته از مهر تو سرشار
مرا با مهر خود بی انتها کن

عشقت برای من مانند یک سراب
داده مرا فریب گویی درون خواب
من دل سپرده ام در راهت ای رفیق
آبادی دلم بی تو شده خراب

بیا تا مهری از کاشانه باشم
برای شمعِ تو پروانه باشم
چو ساقی میدهد پیمانه دستت
شراب ناب آن پیمانه باشم

انگار که نقش گرفته در باور من
هرگز نرود یاد تو از خاطر من
پاییزی قلب من تقصیر تو بود
ای دوست بیا تا که نمیرد دل من...

نرو جانا که این رَسم وفا نیست
نگو که رفتنت بر ما جفا نیست
بدان بی گُل بهاری را صفا نیست
بُوَد ظلم تو آشکار و خفا نیست...