عشقت درون قلبم
آتش زدی به قلبم
ای بی وفا چه کردی؟
شد پاره پاره قلبم

دلا بنگر که دنیا را وفا نیست
به هرجا می روی غیر از جفا نیست
شدی دلخوش به همراهان و دیدی
که همراهیشان غیر از کفا نیست


کفا: رنج و سختی...

همان قلبی که حاکم بر جهان است
به سودای تو چون عشقی نهان است
شدی شیرین به کام تلخ دنیا
چو حلوایی که شیرین در دهان است...

نباشد راه ما پیمان شکستن
شکوفه دادنم از شوق رستن
بدانکه رشته عشقِ من و تو
ندارد ذره ای از هم گسستن

باید لب خندان تو را قاب گرفت
از چشمه چَشم تو کمی آب گرفت
آن لحظه که من غرق نگاهت بودم
گویی که دلم یکسره سیلاب گرفت...