آسمان دگر جز شفق به خود رنگ نمی یابد
آفتاب ز شرم آن تشنه لب جنگ نمی تابد
می نگرم پژواک جمعی رهسپار نور را
بنگر قافله عشق چه بی پروا گام بر می‌دارد
عطر بهشتیان فرا...
مسیحا هوای عشقش برای تو
غریبا نوای غمش از آن من
ندای سفیر شوقش برای تو
صدای نفیر دردش از آن من
گنبد سبزبهاریش برای تو
برگ زرد خزانیش از آن من
طراوت شادابیش برای تو
رحیل بر ب...
چو سایه را سردابه ای
هم کیش باش دیوانه ای
چو باده را فرمانده ای
درخویش باش دارنده ای
چو ناله را سجاده ای
غم نوش باش درمانده ای
چو خانه را جوینده ای
تن پوش باش دل داده ای
...
دل مرده است و چرا من هنوز زنده ام
هنگامه‌ی بارش است و چرا من هنوز آواره ام
عشق غالب گشت و من بی تو چه تنها مانده‌ام
روح مغلوب گشت ومن بی تو چه غم‌ها خورده ام
...محسن فتح اله زاده...
.......
تو رشک مبر به قامت یار
ای زمام بریده به تکرار
بیهوده مزن قلم به افکار
ای شاهد نوشیده به انکار
...محسن فتح اله زاده...
......فاتح.........
تبلیغات
