آرام در آغوش گرفتم شب را،
جانی که پُر آشوب شد از تب را...

دلتنگ تر از هر شب و از هر روز ،
با مُهرِ سکوت بسته ام لَب را ...!!!

#پرنیا_آرام...

گفت :بشین میخوام برات شعر بخونم...
سکوت کرد و خیره شد به چشمام،
دستی کشید روی موهام ،
گفتم : خب بخون دیگه،
گفت :غزل حریفِ گیسوانِ تو نیست ،
به نامِ نگاهت که بهترین شعر است ...!!!

#پرنیا_آرام...

می شود پنجره را بست ولی،
کاش می شد که بماند باز...

شاید از راه رسد قاصدکی،
خبری از تو رساند باز...

می شود دل به دلِ باد سپرد،
رقصِ گلهای شقایق دید...

یا که هم صحبتِ باران شد،
دلبری کرد و شقایق چید...

چون رازِ هزار ساله پنهان و نهان،
جُز بَر دلِ من برای کَس فاش نشو...

بگذار که من هَواییت باشم و بَس،
در سینه بِمان و هرگز ای کاش نشو...!!!

#پرنیا_آرام...

معنی دلهره را
پنجره ها می فهمند...

و غروبی که به تنهایی،
می کشد بارِ غمِ فاصله را بر دوش...

و دلی تنگ که خود روزنه ایست،
رو به تکرارِ نبودن ها ...

چه تَمنّای غم انگیزی ست
دست بر دامنِ روزَم ...