به سَرم می زند گاهی، به بیابان بِزَنم این دلِ دیوانه ی خود را،

شاید از هوش رَوَم تا که زِ خاطر بِبَرم یاد تو را...!!!

به سَرم می زَند امّا، حریف این دل دیوانه نخواهم شُد...!!!

#پرنیا_آرام...

در جانِ شعرم لرزه می انداخت این تردید ،
هر بار خواندم نامِ او را ، او به من خندید...

من ماندم و یک خانه ی ویران به نامِ دل،
آن هم به لطفِ یادِ او ،در جانِ من لرزید..‌!!!

#پرنیا_آرام...

دل و دینِ خویش دادم به نگاه دلفَریبت،
تو چرا نظر نکردی به اسیرِ بی شَکیبت...؟

به کُدام دین نوشتند اینچنین خطابه ای را ،
که ز روی ماهِ دلبر ،نشود هیچ نَصیبت...!!!

#پرنیا_آرام...

چه خبر از منِ جا مانده در خیالت،
تو هم آیا کمی دلت تنگ است...؟

چه شُد اینگونه شُد نمی دانم،
گاهی آدم چرا دلش سنگ است...؟؟؟

#پرنیا_آرام...

می گفت؛ فریاد بزن،
من از صدای سکوتِ تو، سخت می ترسم...

و من به فکر فرو رفتم !!!
راستی، مگر سکوت هم صدا دارد ...؟

#پرنیا_آرام...