پُر از بهانه ام ،پُر از بغض
دلم میان تنگنای خاطره ها، گرفتار است ،
پژواک صدایی روح مرا آزار می دهد !
لبریزم از التهاب ندیدنَت ،
دستانم در حسرت گرمی دستان تو مانده اند !
گم گشته ام در میان کویر بی کس...

این آتشِ سوزان که در جان است،
تصویری از یک بُغضِ پنهان است...
من با خودم درگیرم این روزا،
این درد را یادِ تو درمان است...

با کامِ تلخ از روزگارِ سرد،
کِی گردد آرام این تنِ پُر درد؟
لبخندها از روی ناچ...

برگرد و به این کُلبه ی ویرانه بزن سَر،
بگذر تو از این کوچه و یک بار بزن دَر...

برگرد و به بُن بستِ خیالم نِگهی کُن،
چون قوی مُهاجر ،به دیارم تو بزن پَر...!!!

#پرنیا_آرام...

می شود کمی
فاصلهٔ یادت را
با خیالم بیشتر کنی ؟

من اینجا
حواسِ لحظه ها را پرت می کنم،

شاید امشب
دلتنگی سراغَم نیاید ...!!!

#پرنیا_آرام...