گاه سفر
تمام رازهای ِ مانده در درون
نانوشته ، ناسروده
برجای مانده اند
و مرگ ، خواب ِ بلندی
برای ِ مسافری است
که ایستگاه توقفی
در پیش ِ رویش ، نمی بیند .


نادیا قهرمانی کیا ...

وقتی طلوع صبح
جوانه می‌زند بر شاخسار ِ دل

هزاران گل
از نگاه تو می روید


نادیا قهرمانی کیا

کاش داشتم
یک تارمویت را
شفای درد من است
عطر موهایت،

زلفان سیاهت
آسمان شب را به کناری می‌زند
اجازه می دهی؟!
قلبم را
لای موهایت پنهان کنم...

دوست دارم
روی موهایت
دست بکشم / بشمارم
تار ب...

باران می‌بارد بر
سطر به سطر
دفترم،
صدایشان بالا می‌رود
واژه های بدون چتر،
می‌گویند /می‌نویسند
خورشید آسمانت کجاست؟!
که ما اینگونه اسیر باران شده ایم... ...

وچقدر زیبایند
لحظه هایی که تو
می خندی
ونفس می بخشی
به هوای ِ دل ِ من .


نادیا قهرمانی کیا
مجموعه_شعر_رویای_ناتمام...