نجوا خلفیان

عقابی بودم
شب شد
در آن میدان جنگ
بی اثر
بی کَلَک
هدف سنگ هایشان من بودم

عاشقی را بردار
گل معشوق بکار
آب چَشم، آب صداقت بپاش
کینه ها را بنداز
هرچه دورتر بهتر
پشت آن کوه بلندی که زندان فِراق هم آنجاست!...