سیلاب خروشان، به صباحی ، دِه ما برد

قاضی , ......

آمد و حکم به بد مستی و بی عفتیِ باران داد

حسن سهرابی

زین زمستان سیاه ، کسی جان به در نَبَرَد

بیهوده اُمیدِ ما به نفسهای سپیده است

حسن سهرابی

چه فاصله ای است لایتناهی میان......

خواستن و نرسیدن......عشق و نفرت.......

مرگ و شهوت.
وچقدر به هم نزدیکند....نرسیدن وخواستن.........
نفرت و عشق.......

شهوت و مرگ.

و ما متحیر مانده ایم میان فاصله ...

شوق است مرا روی چو ماهت که ببینم

تنها شوم و در دلت آرام بگیرم

من آمدم آرام که در پیش دو چشمت

دریا شوم و در تنت آرام بمیرم

..................
حسن سهرابی...

ساحل بی تاب آرامش،شود حیران،

ز طوفانی که چشمانت کند ویران ،

غم شبهای بی پایان.

ولی دانم !

شراب سرخ لبهایت ،

کند سامان ، همه موجهای سرگردان،در این دریای پر طوفان.

نفس می گیرد از تقدیر،از این تقد...