دلم دریای پُر خون است

به زیرِ درد مدفون است


همانند دل لیلی

اسیرِ رنج مجنون است

چه دلهایی که شیدا شد

از آن چشمان نیکویت


چه غمهایی که رسوا شد

در آن محراب ابرویت


چه زشتیها که زیبا شد

در آن قلب دعا گویت


چه ناپیدا که پیدا شد

میان برزن و کویت


چه پایین...

زین چرخه تدبیر بجز درد ندیدیم

در هاله تزویر دگر مرد ندیدیم


از این همه تفسیر خداوند رمیدیم

با این همه تکفیر بجز مرگ ندیدیم
تهران
حسن_سهرابی
sohrabipoem
sohrabi_hassan...

روزی که تو فرمان دهی جان را فدایت می کنم......

این پیکر آزرده را فانوس راهت می کنم

حسن_سهرابی
sohrabipoem
sohrabi_hassan

دلداده طوفان، نهراسد ز نسیمی

که سُراید ،غزلش را

نفس باد صبایی