درد ضیافتیست از شیرازه های روزگار.
.................
پول یعنی پادشاه افسانه یی شهر آرامش.
...................
صیحت به زن نادان گل خشک زدن بر دیوار سخن است.
......................
روزگار ایینه چند خود ...

آخرین سروده هایم را به کاغز میکشم
چون که پیغام دیگر می آورد بوی بهار
شعر نو، گفتار عشق، دیدار یار و مهرنو
دسته دسته گل به منظر می آورد بوی بهار
ساعت عمر خورده و کهنه ای من در گوشه ایی
تک تک آهنگ دیگر ...

حسی دارم از حضور سکوت تلخ.
سکوتی که شکستن را تمرین میکند.
بهارانم را تجربه یی از زیستن نیست
و دردم را گلوی پاره فریاد میزند
حاشا که هنوز زنده ام.
...

گویند تلاش کن و پا جای شکوه گذار
اینک بهانه بس و پاجای کوه گذار
غافل مباش عزم خودت جزم بنما
بسیار فکر کن و پاجای انبوه گذار

شب و روز به تشویش و غم اندرم
به جز غم به شادی تلخ هم اندرم
به شب های تاریک ...

تمـــامم را اگـــر پـــــــــاشیده سـازی
زتـــــــو بگذشتنم آسان کــــار نیست
دوام عمرم را بــــــــــــــرچیده سازی
شعارم گفتن جـــز یــــــــار یار نیست
اگـــر آتش زنی تن پـــــــــــــاره ام را
گلس...