مر حنا برده‌ست از رنگش نصیب
ور شده عطار با بنگش طبیب

پس شود احوال با نیکی قرین
از چم شعرم بر چنگش حبیب

درونِ فالِ فنجانم تو را دیدم که می‌رقصی

میانِ دلبران دلبر ز هر دلبر تو بی‌نقصی

کتری چشم من از هق هق بسیار گذشت

همه جا پر شد از آن واقعه تا جوش آمد

پیله‌ات را مگشا کین همه دنیاست فریب

گل و شمع و پر و پروانه و پرواست فریب

عاشقان بر لب شمشیر همه بوسه زنند

چونکه جز عشق، هر آن تا به ثریاست؛ فریب...

به سخاوت تو شده کرم
به زبان خلق، نَفَسِ کریم