دوست خوب آن است که در بدبختی
یا که در طوفان و حتی سختی
خوشی آرد بر رفیقش بختی
یا که خنجر نزند بر پهلو
دوست خوب از نظرِ من آن است
نه بدی آرد و نه خوشبختی
دوست خوب پیدا نیست در اینجا
اما گر کاوش کنی پید...

بابت آن تلخی ام من را ببخش
چهره ات من میکنم در دل به نقش
عمرِ تو بر من هدر رفته ولی
عاشقت هستم هنوز بی من نری

دلم میخواد بمیرم ای خدایا
بده مرگی مرا هم ای خدایا
که چشمانم ز گریه دردی دارد
من از مخلوقات خستم ای خدایا

تولدم مبارک
چشم حسود کور باد
هرچه که من بزرگتر
عقل مرا نور باد
شیرینی و شمع و شراب
دوستان و یاران جمع من
من چون شمع فوت کنم
غوغا و جیغ میزنن
بادکنک های رنگارنگ
یادِ غمم دور میشود
یک روز از یک سالِ من...

همه هستیم بنده ی خدای واحد
پس چرا هی عیب جویی میکنیم؟
ما همه نزد خدا یکسانیم
مگر بر تقوا
چهره ای را مسخره کردن بد است
آن جهان هم هست،رسیدگی میشود
حرف من این است ای آدم ها
ما همه نزد خدا زیباییم
پس چرا...