فغان از غم ِ کربلای حسین
بِگریَد دلم در عزای حسین

غمم میرود ،  گریه تا میکنم...
به هر روضه من از صفای حسین...

خدایا نما این دل ِ تنگ ما
هوا خواه و هی ، مبتلای حسین

دلم آخرش زیر و رو میشود...
...

بس،که در مسلخ ویرانگر طوفان رفت ست
عشق ، از یاد بشر، خاطر    انسان رفت ست

با چه شوقی به جهان دیده گشودیم ... ولی...
زیر شعرم بنویسید پریشان رفت ست

جیب خالی... دل پر...   جمع بلایا جمع است
جاه و عزت...

یا علی  را  صدو ده بار بگو
چُ گره خورده  به هر کار بگو
  به علیٍ به علیٍ به علی
  همه دم، حیدر کرار بگو
چو گرفتس، شفا هرکه از او
برو تو بر سر بیمار بگو
****
نه !نه ، ! 
بخدا بردن نام علی بهر شفا
...

حج ناتمام میماند...
لحظه های عزیمت است ...
خیره ی چمشان  ،  همه سمت کربلاست...
...
...
.....
راستی "قربانی" نکرده اند...


قربانی بماند برای کربُبَلا..
...
...
...
سفره هم در "شام "میگیرند...


پ.ن
9ذ...

تیر، تا  ماه غریب  ِ  دل بی سامان شد
جشن میلاد تنم ،  اول    تابستان شد

هُرم گرمای عجیبیست نفس ها گیرست
از همین هُرم، تنفس شد و نامش جان شد

وَ دَرین حال و هوا خوب تصور بنما...
داغ سختی به دل غمزده...