آدمی ، پرنده که نیست
پاییز که شد
به جایی
یا به فصلی
دیگر برود،
ما فقط می توانیم
پناه ببریم
به کسی
یا به قلبِ کسی

هر فصلی
می دیدمت
عاشقت می شدم،
تقدیر چنین بود
که پاییز باشد و
وقتِ باران...

برای
تو و من،
در سرم
هر فکر و خیالی می آمد
جز،
تو، نیایی هرگز
من، منتظرت باشم

کاش می توانستم
بگویم،
چگونه دوستت دارم
افسوس،
که همه چیز
برای گفتنِ
آنگونه که دوستت دارم
ناتوان است

دوستت دارم
چنان،
اگر جایِ آسمانِ
آنجا
که هستی بودم،
هر شب شهرتان
"دوستت دارم"
می بارید