چه اندازه،زیبا هستی را
آینه،نشانت نمی‌دهد
بیا و خودت را
از چشم من تماشا کن

این تقلا کردنم
بیهوده است،
نمی‌گذارد بهار
دوستت دارم را
در دلم
پنهان کنم

اسمت که می آید،
من ،
به دورِ شهر
می گردم،
آنچنان،
که پرنده ای
با شنیدنِ نام بهار...

اینکه چرا
تو را دوست دارم نمی‌دانم.
اما تو را
چراهر روز
بیشتر دوست میدارم
میدانم،
زیرا که
تو آخرین کسی هستی
که می‌توانم
دوستش بدارم...

گاهی یادت
می اید و
چنان در برم میگیرد
که جان از تنم
دور میگردد