گاهی دلم
به حال تنهایی خودم میسوزد
خودم را میبرم
به دورترین قهوه خانه شهر
کنار پنجره روبه روی خودم می نشینم
سیگار می کشیم،
بیشتر از این برای خودم
کاری از دستم بر نمی اید
...

سر انجام، می رسم به تو
شاید شبی، دیر صبح شد
و خوابم، کمی طولانی تر

دو جور، تنهایی داریم
تنها بودن و تنها شدن
تنهاییِ قبل از بودنِ یک نفر
با تنهاییِ بعد از نبودنِ یک نفر
خیلی فرق دارد...

تو را نشد، اما
فراموش کردم
خودم را

آن فراموشی
که وقتِ پیری
خواهد امد سراغم
کاش می شد
خبرش کرد،
که اکنون به ان محتاجم