تو هم
شاعر می شدی
می دیدی اگر
از دور امدنت را

هر جا میروم
تو با من
هر جا میروی

حتی جای من
خالی نیست

می خواهم
نه تو را
از تو
خودم را

از تو در من،
جا مانده یک لبخند
مثل ترکش بر تنِ
سربازِ برگشته از جنگ

زیاد پیش امده
فراموش کنم
خودم را
اما نشده
حتی یک بار
تو را