هزار راه است
برای گفتنِ
دوستت دارمت،
که میانِ ، من و تو
"نگاه" است

ببخشید
جسارت است،
دلم می خواهد گاهی
به جایِ گفتنِ
دوستت دارمت،
بیندازم دستم را
به دورِ گردنت

مثل روز،
روشن است دیگر تو
بر نمیگردی هرگز،
اما، دل خوشم بدار
بگو هر بار
شاید ماه بعد
فصل بعد
شایدهم، نوروز ...

مثلِ کسی،
به خانه اش،
یا چون پرنده ای
به آشیانه اش
...
یادت
از راه میرسد
شب که میشود

میداند
که جایِ
تو را گرفته است،
جیکش در نمیآید
تنهایی،