زمین ِ الله

کوچه ها خسته اند
از بس سالهاست
زمین صدای ِ قدم زدن هایت
را نشنیده است…
دریا شرمگین است
از بس موج موهایت
تمام ِ شهر را شیفته ی خود کرد…
معشوقه ی من وای از مهره ی مار
چشمانت
وای
وای
وای
که مرده را زنده کرد.