چه صلابتیست قشنگی را
چه نیابتیست یک رنگی را
که ز اول برسد نشاط و قرار
و دوم راهمه در خویش پسندیده شوند.
درد بادا مر آن را که از او بد برسد
به خلایق زمانه و به مردم نجیب
ای دریغ و همه درد
وای براین چنین مرد
چای او در شکر بیش شیرینی بکند
لیک در اوی حسد بیش تقلا بزند
حیف بر چهره ای سنگین چنان
آدم بو لهب و چرب زبان
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 11 بهمن 1401 13:10