نبودیم

《نبودیم》 غزل

ای کاش که ما اشرف دادار نبودیم
در سجده به ابلیس درون خوار نبودیم

آن پرده ی تزویر نهانخانه نمی شد
ما همره آن روبه مکّار نبودیم

چوپان شده این گرگ هوا و هوس ما
درنده در این گله و خونخوار نبودیم

صحرا و بیابان شده آن باغ و گلستان
جای گل آلاله خس و خار نبودیم

آرامش دل بود زمانی دل عاشق
درمانده و بیچاره و بیمار نبودیم

پاکی و صداقت همه جا ورد زبان بود
امروزه چنین خوار و گنهکار نبودیم

هنگامه ی پرواز عجب بال و پری بود
در کُنج قفس بند و گرفتار نبودیم

آن جام که پُر باده ی سرمستیِ ما بود
بشکسته شد آن جام و چنین زار نبودیم

خاک من آدم ز ازل پاک سرشتند
رفتیم به بیراهه و بدکار نبودیم

روشن همه جا بود چنان《مخلص صادق》
چون شام سیه تیره و بس تار نبودیم

ایمیل مقصد