دیدیم

«دیدیم» غزل

دیدیم به چشم خود ، بیداد ستمگر را
آن مار بدوش و هم ، آن تیزیِ خنجر را

دیدیم فغان می کرد ، در هجر گل آن بلبل
آن آتش اُفتاده ، در سینه ی گوهر را

دیدیم که طوفان شد ، دریا شده رنگ خون
بادی که نمایان کرد ، آن گیسوی دختر را

دیدیم کبوترها ، با بال و پَر خونین
تیری ز جفا بشکست ، آن بال کبوتر را

دیدیم ز این بیداد ، خاموش شده فریاد
آینده خبر دارد ، این قصّه ی دفتر را

دیدیم برادرها ، در ماتم خواهرها
خونین جگر از این غم ، اشک رُخ مادر را

دیدیم شب تار است ، مهتاب نمی تابد
خورشید شده در بند ، خاموشیِ اختر را

دیدیم خزان گشته ، باغی که گلستان بود
بادی که خزان کرده ، آن سرو و صنوبر را

دیدیم که سجّاده ، بس بوی ریّا دارد
تسبیح و مناجاتِ ، آن پیر ستمگر را

ای«مخلص صادق»غم ، همخانه ی دل گشته
دیدیم به چشم خود ، خاموشی انور را

جمعه1402/3/5

ایمیل مقصد