چرا ، چرا

《چرا ، چرا》 غزل

چرا بلبل نمی خواند در این باغ خزان تنهاست؟
چرا مرگ شقایق ، سوسن و آلاله و میناست؟

چرا دیگر نمی تابد در اینجا شمس عالمتاب؟
چرا شام سیاهی گشته آدم کور و نابیناست؟

چرا آن آتش عشق فروزان نیست در دلها؟
چرا مرگ محبّت گشته دل پُر کینه نازیباست؟

چرا خشکیده گشته چشمه ها ، آبی نمی باشد؟
شده یک شوره زاری ماهیِ لب تشنه ناپیداست

چرا دریا شده طوفان و رنگ آن شده گلگون؟
در این طوفان شکسته کشتی گویی آخر دنیاست

چرا تیغ تبر تیز است و اینجا باغبان دشمن؟
خزان گردیده باغ اینجا ببین مرگ صنوبرهاست

چرا غارت شده این خانه دزدان گرگ خونخوارند؟
یکی در قعر چاه و دیگری در گنبد میناست

چرا انسان به قدرت می رسد خونخوار می گردد؟
برای قدرت و زر اینچنین دیوانه و شیداست

چرا از بوی لاشه گرگ آدم می شود خونخوار؟
شود کفتار و کرکس اینچنین خونخوار و بی پرواست

تو گویی مرگ آدمها شده ای《مخلص صادق》
چرا در این مسیر زندگانی آدمی تنهاست؟

سه شنبه۱۴۰۰/۵/۱۲

ایمیل مقصد