《اسیر ظلمت》 غزل
نیمه قرنی می شود بازیچه ی اینها شدیم
در میان خلق این عالم بسی رسوا شدیم
هر کجا محتاج ما باشند ، ما فهمیده ایم
غیر از آن خار و خس روئیده در صحرا شدیم
دین شده یک تیغ بُرّان گردن ما می زند
بَرده ی عمّامه و نعلین آن ملّا شدیم
ما ز ترس جان خود در این جهان و آن جهان
تن به ذلّت داده زندانی در این دنیا شدیم
هیزم وجدان ما آتش زده در جان ما
ما اسیر آتش وجدان در آن عقبا شدیم
سفره خالی گشته دلها پُر ز غم در این زمان
ما اسیر خواب خوش در عالم رویا شدیم
با شب ظلمت شدیم همدم نمی گردد سحر
خام آن صبح و طلوعِ روشن فردا شدیم
دیگران با عشق لیلی می شوند مجنون دَهر
ما ز بیکاری و فقر این زمان شیدا شدیم
یادمان از اتّحادی رفته با هم داشتیم
هر یکی در گوشه ای درمانده و تنها شدیم
《مخلص صادق》به امیدی شود یلدا سحر
ما به امید سپیدی بَرده ی شبها شدیم
دوشنبه۱۴۰۰/۳/۱۰
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 10 مهر 1402 13:07
سلام ودرود
محمدهادی صادقی 10 مهر 1402 16:58
درود به جناب عاجلو عزیز
سیاوش دریابار 10 مهر 1402 13:31
سلام
بسی جای بسی خوشحالی است
که فرصتی شد یکی دیگر از سروده های
شما عزیز گرانقدر را مطالعه نماییم
بسیار خوشنودم
بهروزی و سلامت شما ارزوی همیشگی
من است
موفق باشید
محمدهادی صادقی 10 مهر 1402 16:59
سپاس و درود جناب دریابار عزیز ممنون از حسن نگاهتان
سروش اسکندری 10 مهر 1402 18:42
درود ها بر شما ... جناب صادقی ادیب
خوشحالم که سروده ای زیبا از شما خواندم
رستگار باشید
محمدهادی صادقی 15 مهر 1402 16:34
درود جناب اسکندری عزیز