خوی حیوانی

《خوی حیوانی》

با خود تو چه کردی که چنین گرگ پلیدی
بیراهه برفتی و به مقصد نرسیدی

چون عقرب جرّاره به جانها تو زدی نیش
هر لحظه تو با نیش زبانت بگَزیدی

در سفره ی گندیده ی هر لاشه نشستی
با گل ننشستی و ز این شاخه پریدی

در گوش تو جز ناله و فریاد زغن نیست
آوای خوش بلبل خوشخوان نشنیدی

با عشق و محبّت تو نکردی که نگاهی
زیبائی این باغ و گلستان تو ندیدی

روز آمد و شب در پی آن هم سپری شد
در چرخه تو این شام سیه را بگُزیدی

نیکی چه بدی داشت شدی آدم بد کین
نیکی تو نکردی و بدی را بخریدی

مشکل نگشادی و نکردی دلکی خوش
قفلی نگشادی چو نبودی تو کلیدی

با نفس هوا همره و همدم شده ای تو
از دام هوایت تو که هرگز نرهیدی

ای《مخلص صادق》نشدی آدم نیکی
همراه خودت بار گنه را بکشیدی

یکشنبه۱۴۰۰/۳/۲

ایمیل مقصد