آرامش جان

《آرامش جان》

هر پگاهی یاد تو آرامش جان می شود
مرغ خوشخوان و غزلخوان گلستان می شود

می شود روشن شب ظلمت به هنگام صباح
روشنی بخشنده با شمس فروزان می شود

باده ی حق رنج و غم را می برد از روح و جان
مایه ی آرامش دل مهر یزدان می شود

عطر یاس و لاله و سوسن همه از آن توست
باعث سرمستیِ مرغ غزلخوان می شود

چشمه ی جوشان و باران در میان شوره زار
شوره زاران عاقبت چون باغ و بُستان می شود

ابر بارانی ببارد می شود سرزنده باغ
با طراوت روح و جان از قطره باران می شود

آتش جان را فروزان می کند امید و عشق
از برای شاپرک آن شمع سوزان می شود

جود و احسان تو این گسترده خوان را پُر کند
خوان ما پُر برکت از آن جود و احسان می شود

گر تو گرما بخش جان گردی رود سرما ز جان
عاقبت فصل زمستان چون بهاران می شود

《مخلص صادق》تو در دل نور حق روشن بدار
نور حق در شام دل آخر نمایان می شود

دوشنبه۹۹/۱۲/۱۱

ایمیل مقصد