ای انسان

«ای انسان»

برای ماهیِ لب تشنه دریا باش ای انسان
تو بارانی برای خار صحرا باش ای انسان

بکن روشن چراغ خانه ی پروانه را امشب
برای مرغ عاشق یاس و مینا باش ای انسان

ز مُشکت آهوی وحشی ، معطر کُن خزان دل
غزالی خوش قد و بالا و زیبا باش ای انسان

ببخشا سایه ات را تا بگیرم زیر آن آرام
میان باغ ما آن سرو رعنا باش ای انسان

میان ظلمت شب نور مهتابی فروزان باش
خدای یکه و تنهای دلها باش ای انسان

دل دیوانه ی عاشق شود مجنون سرگردان
تو مجنون از برای قلب لیلا باش ای انسان

گلستان جای مرغ خوش نوا باشد نه جغد شوم
بیا مرغ هَزارانی خوش آوا باش ای انسان

نباشد جای خار و خس اگر روید در اینجا گل
بیا باغ و گلستانی مصفّا باش ای انسان

شب یلدا به پایان می رسد آخر سحر گردد
تو خورشیدی برای صبح فردا باش ای انسان

صدف ای «مخلص صادق» شود جایی برای دُر
تو یک دُر گران در قعر دریا باش ای انسان

سه شنبه99/9/4

ایمیل مقصد