محمدهادی صادقی

سوز و آه

ارسال شده در تاریخ : 14 اردیبهشت 1403 | شماره ثبت : H9429193

«سوز و آه»

سوزی ز دل بر آید ، آتش زند جهان را
گردد رها ز چلّه ، گیرد بغل نشان را

آه دل شب تار ، تیغی بُرنده باشد
ویران کند در اینجا ، کاخ ستمگران را

آتش زند به خرمن ، آهی ز دل بر آید
خشکیده می کند آه ، دریای بیکران را

آخر شود کویری ، کاخ ستم ز این آه
سنگی کند چو خارا ، لعل و دُر گران را

ظلم و ستم ندارد ، عمری گران در این شب
آتش زند چنین آه ، چیند بساط خان را

در سفره ی فقیران ، جز درد و غم نباشد
خالی کند ز برکت ، آه دلی چو خوان را

آه دل یتیمان ، تیر کمان آنهاست
برقی جهنده دارد ، طی می کند زمان را

سوزنده باشد این آه ، در جان اگر نشیند
غمخانه می شود دل ، آتش زند روان را

اَسرار سوز دل را ، حق می کند هویدا
با چشم دل ببینی ، این سوز و درد جان را

چون «مخلصی و صادق» دان رمز و راز این آه
سوزی ز دل بر آید ، ویران کند جهان را

دوشنبه99/6/3