عقل،تو را انکار و دل عهدش ببندد
کین یار غایب را چه کس باور ببندد
آنکه اندر جان او پاک و سرشت است
به لطف یار خویش ایمان ببندد
آنکه از لطفش ز دنیا دل بکندیم
به ره افتاده گر هیچ بار نبندیم
دل به صاحب بسته و چشمان خاموش
به نور آن صفا جانا،این جان را به دست ها مان فکندیم
در این سیر مسیر ، شاید دهم جان
ولیکن ظالمانی ظلم آنان را ببندیم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 21 تیر 1402 10:10
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
سامان نظری 21 تیر 1402 14:16
سلام مرسی نظر لطفتون هستش
قاسم لبیکی 21 تیر 1402 12:39
درود فراوان
دستمریزاد
خسته نباشید
سپاس
سامان نظری 21 تیر 1402 14:17
مچکرم سپاس از وقتی که گذاشتین