استاد زنده‌نام "مهدی تعجبی" متخلص به "آواره همدانی" شاعر ایرانی ساکن فردیس کرج، در سال ۱۳۱۹ خورشیدی، در شهر همدان به‌دنیا آمد.
او از ۱۲ سالگی شروع به شعر گفتن ‌کرد و در اشعار طنزآمیز خود، روزگار خود و مشکلات آن دوره را به ورطه نقد ‌کشید.
این شاعر به خاطر مبارزه با حکومت پهلوی و تحت تعقیب بودن از دست ساواک به طور مستمر محل زندگی خود را تغییر می‌داد و به همین دلیل آواره همدانی لقب گرفت. چاپ یکی از اشعار انتقاد آمیز این شاعر نسبت به وضعیت حجاب و ترویج فرهنگ برهنگی در دوران پهلوی در روزنامه‌ی توفیق، پیش از انقلاب اسلامی سبب شد تا ساواک وی را تحت تعقیب قرار دهد.
مجموعه اشعار و نوحه‌های مذهبی ایشان با عنوان آواره در کتابی توسط انتشارات آرام دل به چاپ رسیده است.
وی پس یک سال و نیم بستری در خانه بر اثر سکته، ظهر ۲۷ آبان ۱۳۹۳ دار فانی را وداع گفت و در آرامگاه سرحدآباد کرج به خاک سپرده شد.


▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
انتهای شب تاریک جهان نزدیک است
صبح بی‌سابقه در عمر زمان نزدیک است  
عید مسعود نجات بشر عصر نوین
که فراتر بود از وصف و بیان نزدیک است  
سایه وحشت و غم از سر انسان برود
روزگاران خوش عدل و امان نزدیک است  
می‌شود صحنه گیتی ز صفا رنگ بهشت
نوبهار آید و پایان خزان نزدیک است  
چشم دل باز کن و از افق مکه ببین
رایت ناصر دین را که چسان نزدیک است  
گرچه تاریخ ظهورش ز خلایق مخفی است
لیک پیداست ز آثار و نشان نزدیک است  
مژده بر آمدن مصلح موعود دهد
هاتف غیب که ای منتظران! نزدیک است.


(۲)
گر خاک زمین، یک‌سره الماس شود
هم‌رتبه سلمان، همه ناس شود
در صبر و جوان‌مردی و ایثار، کسی
هیهات که چون حضرت عباس شود.


(۳)
غم فرزند آدم تا به محشر
نویسی گر همه دفتر به دفتر
ملائک یک‌صدا گویند با هم
نگردد با غم زینب، برابر.



گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی