(۱)
تنها؛
خیابان‌هاے تهران را زیر پا می‌گذارم.
می‌اندیشم:
دخترکان لبنانی،
پاے درخت‌هاے سیب،
یا،
دوشیزگان فلسطینی،
در سایہ‌سار پرتقال‌ها
با کدامین کابوس معاشقہ دارند؟!

◇ [برگردان]

تَنیا؛
خیاوونا تیرونَ زیرِ پا مَلِم.
فکر موکونم:
دخترا لبنانی،
پا دارِ سیف،
یا،
دخترا فلسطینی،
ژیر سایِ دارِ پرتغال
وا کامی خواوو عاشِقی موکونَن؟!

■□■

(۲)
وقتی کہ نیستی؛
دلم،،،
اسیر زمستان ست...
کاش،
بادست‌هایت،
کمی بهار بیاورے!

◇ [برگردان]

و هَر وقت که نیسی؛
دِلِم...
زالنه زِمِسونَ!
کاشی
وا دَسات
کَمی بُهار بیاری...

■□■

(۳)
درختی کہ میوه نمی‌داد!
باغبان،،،
با اره بوسید،
گلویش را...

◇ [برگردان]

داری که بار نِمِدا!
باغِوو،،،
واردِ اَرَ،
حلقِشَ وا ماچی بُری...

■□■

(۴)
زخمی‌ عمیق دارد،
درخت عمر من از
تبر تنهایی!

◇ [برگردان]

سِنُ قیل داره،
دارِ عمرِ مَ
اَ تَوَرِ تَنایی!

■□■

(۵)
کاش،،،
کسی بپرسد:
چرا لبخندهاے تو؛
اینقدر بی‌رنگ است؟!
و من،،،
همہ چیز را
بیاندازم گردن تنهایی!

◇ [برگردان]

کاش،،،
کسی اَزِم بَپُرسَ:
چونه خَنِ تو؛
اِنقَ بی رَنگِ روَ؟!
مِنَم،،،
هَمَ چینَ
بِنازِم شُنِ مِل تنایی!



#لیلا_طیبی (رها)



ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن:
[برگردان اشعار توسط خود شاعر صورت گرفته است]