استاد بانو، "شجیعه شجاع کریمی" مشهور به "علوی مقدم" پایه‌گذار ادب استان هرمزگان و عضو انجمن ادبی ایران در سال ۱۳۱۷ متولد شد. پدرش افسر بود. دوران کودکی و نوجوانی را در شهرهای مختلف ایران گذراند و با آداب و رسوم مردم کشور آشنا شد.
در سال ۱۳۳۶ با جوانی به نام "علی علوی مقدم" از اهالی بندرعباس ازدواج کرد و از آن زمان تاکنون در بندرعباس زندگی می‌کند.
او از کودکی به کارهای هنری و به خصوص شعر و نقاشی علاقه‌مند بود. از هر تصویری نقاشی می‌کرد و برای هر موضوع شعر می‌سرود.
درک محضر اساتید عالی‌قدری چون استاد "محمدعلی ناصح" رئیس انجمن ادبی ایران و استاد "خلیل خطیب رهبر" استاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران باعث شد که ایشان با رمز و راز شعر آشنا شود و پس از چند سال با راهنمایی فقیه مرحوم ناصح، قصص قرآن مجید را شروع نمود که مورد توجه استاد قرار گرفت و همزمان با قصص قرآن با راهنمایی استاد "خطیب رهبر" پایه‌ای از احکام آیات قران مجید و نهی کردن مردم از گناه و به سوی حق طلبیدن آنها را برای ارشاد مردم زمان خود به رباعی در آورد.


▪︎کتاب‌شناسی:
- قصص قرآن مجید (منظوم) - انتشارات خرمشهر.
- رباعیات الهی - انتشارات خرمشهر.
 

▪︎نمونه شعر:
(۱)
اوخ که زمانه اندک اندک اندک بر بود
زیبنده‌ترین گوهر دریای وجود
آن عمر عزیز را که نعمت خواندند
آسان بگرفت و پیکرم را فرسود.


(۲)
نوروز شد و بنفشه آمد بطرب
بلبل بفغان آمد و قمری بشعب
وان نخل بلند سبز و خرم در باغ
آویزه‌ی سینه کرد طوقی ز رطب.


(۳)
غم آمد و در سینه من آسوده است
خونابه دل ز دیدگان پالوده است
جنگ است و هزار رنج و ماتم با آن
هر لحظه عمر را به درد آلوده است.



گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)