ما خسته و دلشکسته از دنیاییم
درگیر هزاران اگر و اماییم
در هجمه ی تاریکی و تنهایی مان
در حسرت یک روزنه در فرداییم...

منم ابری که از یک درد مبهم
شدم شاعر شدم راوی ماتم
زمین را دفترم کردم که بر آن
ببارم واژه واژه شعر نم نم

سرخی انار از لبانت پیداست
لبخند تو دلچسب ترین شعر خداست
مهتاب دلم باش که با مو هایت
بدجور دلم دچار شام یلداست

هر چند جهان با تو عسل خواهد شد
شیرین و پر از شور و غزل خواهد شد
چشمان تو رنگ نفت دارد به خودش
قطعا سر چشم تو جدل خواهد شد...

من از عشقت فقط آزار دیدم
غم هجر تو را بسیار دیدم
هزاران بار گفتم عاشق هستم
به جای گوش من دیوار دیدم