همچون گل ناز ، با صفایی دختر
در این شب تار ، روشنایی دختر
از آن لب خوش خنده تو معلوم است
بر هر غم بی دوا ، دوایی دختر...

رفتی و دلم بعد تو پر پر شده است
از اشک تمام صورتم تر شده است
افسوس شدی یک گل پژمرده و دل
از عطر غمت باز معطر شده است...

بیا جانم که جانانم تو هستی
دلم خشک و بهارانم تو هستی
منم بیمار قلبت ای طبیبم
به درد عشق،درمانم تو هستی

انار آن لب سرخت که چیدم
به زیبایی و احساست رسیدم
بده یک بوسه ای از آن لبانت
که من جز تو دگر شیرین ندیدم

فراموش کردنت
دروغی پینوکیویی بود
و حالا بینی ام نه
تنهایی ام چقدر دراز شده است...


شاعر:حانیه شجاعی