امروز
در پگاهِ سردِ تبریز
کنار یک نیمکتِ تنهائی
حوالی دلتنگی
سراغم آمدی .
آلوده به وَهم بودنگاهم .
تا نقطه ی رسیدنت
بوسه میزد چشمانم
به سهمِ قدم هایت .
سرریز از غربت
مغروق در حسرت
من هم
می آمدم
تا س...

بسته خواهد شد روزی
زخم بازِ سینه ام
از پس روزها و شبان
شنبه ای یکشنبه ای
یا
آدینه ام
من سکوتم را از پسِ پستوی دل
آزاد خواهم کرد
ناله خواهد سر داد یا فریاد
هست این راه و رسمِ دیرینه ام
آخرین نگاهت گلها...

جای خالیِ مرا
چه کسی پر خواهد کرد؟؟
دخترانی با لینک های طلائی
یا پسرانی از جنس نفس و هوا ؟
آنقدر بیشتر خواهد شد
روزی که نتوانی بشماری؟ ؟
نه ،
نه آغوش های عمیق و صمیمی
نه بوسه های آتشین
نه جملات عاشقا...