.



در امتداد ردپای سیب

سبکسرانه

بر شانه های باد می رقصید

روسری سرخ ام...



گاوها که شاخ تیز کردند

گاوبازی نمی دانستم

گریختم

و در گذرگاهی جنگلی

ترنج رنج را

بر شاخه...

مرد م
آواره اند
در انبوه دردهاشان
و
زن با زنبیل عطوفت
بن بست ها را دور می زند و
دانه
دانه
دردهای جهان را
که
زیر پلک راستش متورم ست
از سرشاخه های ترد حیات می چیند
و تو؛

در دو راهی
جنگ و جن...

اگر روزی دست به انتخاب زدی
شباهنگام و همگام
با زمزمه های رودی برو
که قرص نانی
ارزانی ات می کند
در بشقاب نقره ای ماه
و پیاله ای آب خنک
از زلالی چشم ستاره ها
اینجا
روز ؛
آکنده از گرسنگانی است با معده ...

هرروز
در این آشپزخانه ی کوچک
پشت این میز
آشوب مغزم را در کاسه ی جمجمه ام
با دور تند همزن، هم می زنم
و رخت چرک های دلشوره را
که دلم خوب چنگشان زده
به باد می دهم...

غروب،
شاه توت های تازه ی شعر را
در...

اسلحه ات را که بر دوش انداختی
یادت رفت
در تاریکی این شب
دلت را زیر درخت انجیر چال کنی...

تو
دلت را
و اسلحه ات را
با هم به میدان جنگ بردی
و شب‌های بسیاری
عاشقانه
ماه را بر لوله ی تانک ها بوسیدی
و روز...