سرسبز تر از برگ شدم تا که رسیدی

بسیار صدایت زدم اما نشنیدی

برشاخه ی تنهایی  این نخل تکیده

خاموش نشستی ، وچه هم زود پریدی

برخاکِ  سرشته زگلم ، بی نظرشوق

آهسته گذرکردی و روحی ندمیدی...

با حوصله ی عابر این کوچه چه کردید
این بار دماوند دلم یکسره لرزید
هم شهد رطب داری و هم شرجی ِ ساحل
پروانه اگر برلب کندوی تو چسبید
با ذکر اذان قدمت کوچه قرق شد
داری به دلت باز مگر هم شک وتردید
یک ...