گل واژه های شعری من شاعری خیالی
در لابه لای دیوان یک دفتر...،اشتباهی

تو حُسنِ یوسُفی یا همزاده ی زلیخا
من که اسیرِ چاهم در بسترِ سیاهی

چین چینِ دامنت بود گل بوته های رنگی
در آسمان ندارم یک اختری....

یک نفر از من تومنی بُرده است
از مَنِ ، مَن نیم منی بُرده است

این قلمم ، حرفِ دلش گفته بود
یک نفر از او سُخنی ، برده است

شعر گرفت دست مرا گفت بخوان
یک نفر از من خُتَنی برده است

بوی خُتَن کم شده ...

بالاتر از سیاهی در بخت طالعی نیست
دیدم رُخ کبودت گفتند چاره ای نیست

بشکست استخوانم از رعدوبرق بغضت
دلخون شدم برایت،دستم بهانه ای نیست

از دست کارهایم از ترس آبرویت
دل را زدم بیابان گفتم که خانه ...

لا حُولُ ولا قُوَهً اِلا بِالله
اِی عِشق قَلَم بِزَن، بِگوبِسمِ الله

دَر پِیرُوی از کَلامِ کُنتُ مُولا
بَعداَز من امامتان، علی صَلَی الله


از یاورِ حق ، یارِ خدا ، نَصرُالله
ازصاحبِ ذوالفقار،...

لحظهء دیدار

خانه ات آباد و من خانه خرابم، دَرَک
لرزه و پس لرزه ات کرده دلم را، تَرَک

لحظهء دیدار تو ، صحنهء پرحادثه
بوسم و ویران شوم ، ثبت کنم بر فَلَک

داغِ غمت کم نبود ، چشم ندیده مَلَک
غائبِ چ...