چه پرواز عجیبی بود همه حیران شدند راهب
تو استاد سخن بودی، به شعر و دفترم صاحب
نگفتی بعد تو شاید ، بلرزانی تو دلها را
نخواب استاد خوبیها، بخوان تو شعری تو از صائب
همه دلواپست بودیم،شنیدیم بستر تختی
نگفتن بر نمیگردی..شدی از دیده ها غائب
نکن شوخی، نگو جدیست،چنین خوابیدنت عمریست
بهشت ارزانی ات امّا،شده شعرم چه بی قالب
خدایا اولِ صبحی چرا خورشید غم تابید
مسلط بر قلم بودی و دفتر بر تنت غالب
چه داغی روی پیشانی طلوع کرد از غمت خورشید
ببار ای دیده باران را ، به روح حضرت راهب
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 06 تیر 1399 10:18
درود بر شما
منصور آفرید 06 تیر 1399 10:44
درود فراوان بر شما.بسیار زیبا
ولی اله بایبوردی 06 تیر 1399 12:28
سلام و درود
دستمریزاد
محمد مولوی 06 تیر 1399 14:57
درود
____________
جنگل
ردپای باران است
ویرانه
ردپای توفان
من ردپای توام
همیشه پشت در خانه ات
تمام می شوم.
علیرضا راهب
یادش گرامی
کرم عرب عامری 06 تیر 1399 19:34
درودها گرامی
مرضیه نورالوندی 07 تیر 1399 10:48
درودتان باد