چه غم از سیاهی شب که تویی چراغ راهم
ندهم به دل هراسی که اگر درون چاهم

نکنم زکس گدایی نظر و محبتش را
تو خودت گواه و دانی ز درون سینه آهم

من اگر به دیده گریم به حریم قرب رویت
به امید بارگاهت که فقط تو...

در سرم بود که پروانه شمعی باشم
پر بسوزانده و روشنگر جمعی باشم

در سرم‌بوده که پرواز کنم تا بر دوست
ببرم جان و تن ان خانه که منزلگه اوست

در سرم بوده که تیمار کنم زخم تنش
بشوم حور که پیدا نکند همچو منش...

راز دست و قلمی را دفتری می داند
راز شب های جنون را بستری می داند

راز شب گریه و سیلاب غم پاییزی
راز مژگان مرا چشم تری می داند

راز در بند و قفس منتظر فردا را
راز پیک و خبری را کفتری می داند

راز پس کو...

قدم زدن تو کوچه های رویا
سپردن قایق به موج دریا

فرار از این کش مکش درونی
ندیدن و نشنیدن و انزوا

بهار مون شده مثال پاییز
شهر شلوغ مون شده بی صدا

پناه از این بلا به کنج منزل
به لب ذکر خدا خدا خدایا

...