پاییز نگاهش را
به خوبی بخاطر دارم
دل مرا همچون برگ های پاییزی لرزاند

من خریدار ناز چشمانت
هر روز عصر به پشت ویترین چشمانت می آیم
میبینم نازش هر روز گران تر میشود

ای کاش من یوسف چاه زنخدانت بودم

برای من حادثه ها...
زمانی بود که تو را دیدم و دلم لرزید،زلزله در دل من شد...

زمانی بود که تو مرا رها کردی،سیل اشک ها بر گونه ام جاری شد...

زمانی بود که تو مرا در آغوش گرفتی،اتش در وجود من شد......

ای کاش دهخدا تو را می دید بر این باورم او هم میفهمید واژه ها کم هستند و ناتوان در برابر تو، ایمان دارم تمام عمرش را میگذاشت تا به دنبال واژه ای بگردد که تو را توصیف کند و کار امثال مرا آسان تر کند...