شعرهایم دیگر همراهی ام نمی کنند
شاید دیگر آن ها هم خسته باشده اند از شب بیداری هایی که برای تو سروده شدند

واژه ها در برابر تو به زمین می افتند
و من سبز میشوم????

به خودم قول دادم که امشب را چیزی برایت ننویسم اما چه کنم قلم است که به سمت نوشتن اسم تو می رود،انگار این قلم هم عادت کرده است به نوشتن از تو
...

من باید تو را پیش قاضی ببرم باید محاکمه شوی مگر میشود من این همه تو را دوست داشته باشم و تو هیچ آخر تا این حد بی عدالتی؟...

تو برایم شعر میخواندی ومن برایت قهوه می ریختم و تو می گفتی دوستت دارم و من برایت می مردم
چه خواب دلنشینی بود دوباره ی خوابیدم که ببینم تو در خواب هم مرا رها کردی...