نیمه شب
پایان توست
اما.....
پایان من نیست

نیمی از من تاریکی ست
نیم دیگرم
جهانی روشن
که فکر میکند
از کهکشان جامانده
و فرشته ای هر شب
جمجمه ی مرا می‌شکافد
تا مرد شاعری را
نجات دهد
که روزگاری
رویای ...

من همان آغوشم
که در شعر بیدار گشت
و صبحی
که شب را زنده می خواست
.
.
در من سرزمینی ست
که تشبیهاتش همه در رنجند
و اندوه
زیر تن استعاره ها
نوزادانی بالدار می زاید
.
.
ابرها را کنار بزن
و در...