اشتباه

نقد 2

• 

  اکبر رشنو   02 آذر 1399 04:07

  با درود
  این شعر چقدر تفسیر داشت
  در واقع مفهوم عمیقی از پیوندی مشحون پارادوکس
  این واژه ی ” دیگری “که در مفهوم ایهامی بود
  بسیار جالب نقش ایفا می کرد در تمامت شعر،
  و
  بسیار شعر را در تعمیق مضمون می برد
  و
  علاوه این سرود کوتاه پر مغز و معنا از اول ساز دوگانه بقولی کوک می کرد
  که برغم این ” دو ” آن دو نبود که معنی جمع در آن باشد بلکه در طول افتراقی می رفت در ناگزیر روایتی که هر یک به” دیگری ” در رویا می اندیشید که بس پیچیده بود بهم این افتراق ،
  ولی در طی مسافت همزیستی در یک فرآیند محتوم زیست می چرخید بحول جبر
  تا در تای خود می رسید حتی به رویا
  که واقعییت ، تاریخش منقضی بود
  و فقط در تخیل دامان این اشتیاق را پر می کرد از تشفی مجاز
  و در تشنگی کسی خواب دریا می دید
  و
  این شعر در موفقیت ارسال پیام به پایان موکد خود می رفت
  در صنعت و آرایه ای در رد الصدر…
  که تاکید و تکراری را از صدر به ذیل و ختام می برد در نقش آفرینی
  واژه ها در نغز
  و
  و متن زندگی بود بی هیچ پیوستگی که باید می بود به جبری که باید
  و
  پایان مانند آغاز بر همان نسق و نسبت می رسید
  و
  این تکرار شروع در پایان هم موکد مضمون بود و هم شعر را در انسجام طول و عرض می برد
  و
  شعر سراسر مضمون نو و نغز و لطف و معرفت موضوع بود که به زیور سرایش آذین می بست توامان احساس و پیام
  و
  ادبیات هم جالب بود که “ما دو کاغذ و دو جوهر ” که در مجموع باز بار پارادوکس داشت یعنی چهار تشبیه را رقم می زد که بدون وجه شبه در بلاغت می رفت این ادبییت
  بی هیچ حاشیه و حشو ، این سروده ی موفق
  نشان شعر در آن ساعت صبح سرایش بر سینه می زد
  و این مفصل بود شرح مثنوی و حکایت در حکایت که در ضیق وقت
  همانطور دفتر ش از معرفت باز می ماند…
  که مثنوی در لفظ ناید
  و
  بحرقلزم در ظرف
  با ارادت
  • 

    مستانه دادگر   02 آذر 1399 20:28

    سپاس بیکران از استاد خوبم جناب رشنوی گرامی، بخاطر این نقد کامل و جامع.... ما انسانها سالهاست به اشتباه در تشبیه و استعاره های زندگی برای هم شعر می‌شویم و رویا.... و خوشبحال آنکه دستی در قلم دارد و اندوه را به وسعت شعر بر کاغذ می نویسد.... با تشکر : ماهور