کلمات من را وادار به این می کنند
تا در
شعر هایم
تو در را بر صفحه
قلبم بنویسم
و قلم تا می‌خوام
صفحه ای راسیاه کنم باز از سپیدار مینویسد
شاید در تمام ذهنم
گرد ها وخاک های تو
نشسته بر این ذهن خسته
هر گاه...

باران

باران

باران بارید امروز از اسمان به یک باره

میزند بر صورتم ارام ارام نم نم همواره

بارانیست زیبا و دلکش

که می شوید غبار ها را ز دلم هر باره

رباعی

گل رخ...

من شاید همان تک درختی بودم
که پله های بی شماری را
تا اسمان ابرییت امدم
اما تو در خانه ی اسمانت را
بر روی این تک درخت بستی
وحالا وسط اسمانت و این زمین بی جان مانده ام
ساکن ودر سکوت.......
گل رخ
سحر خال...

صحرا


من در فکرت هستم در فکر ان چشمان تو

من شدم جادوی چشمان بی همتای تو

می روم با راز های پنهانی در دلم

که شدم غلمانی زیبا روی ز دیار غلمان تو

هیچ آثاری نیست در این صحرای بی آب و علف

...

چشمانت همچو ازدحامی بی پایانست

که می نوازد نگاهم را

دراین جاده ی بی راهه

مینوازد چشمانت چشمانم را

چشمانت همچو عرفانی ست

که نقش بسته بر لبان تر ک خورده ام

که می اراید همچو ارایه ی شعری

چشمانت ا...