درد ها و غصه ها را
یک به یک
در سینه ها انداختیم
روز ها و لحظه ها را
در پی فردای بهتر باختیم
وقف کردیم آرزوها را
برای دشمنان
سنگ ها و تیشه ها را
برای عاشقان
بغض ها و کینه ها را
برای کودکان
در نبود...

قرارمان
فصل پاییز
در غروبی سرد و دلگیر
در خیابان
زیر نم نم های باران
گرم صحبت
فارغ از هر پرس و جو
می رویم آرام و آرام
چترمان
برگ درختان
بی قرارم بی قراری
شرم داریم
گر ببیند آشنایی
قدم زنان قدم زنان
...

در نگاهت
شعله های سرکش اندوه را دیدم
در میان حرف هایت
طعم تلخ غصه هایت را چشیدم
دویدم
تا سر کوه بلند آرزوهایت رسیدم
بی نفس افتاده بودی در میان لاله ها
غرق بودم در خیال سایه ها
مست بودی از شراب ژا...

خفته ام
در بستر مرگ
در انتظار فصل خزانم
تا رها شوم از درخت زندگی
چون برگ
رنگ و رویم زرد
نفسی دارم سرد
همدمم یک نخ سیگار
و مخاطب
قاب عکسی است به روی دیوار
آه، غم جانکاه مرا
چه کسی میداند
چه کسی...

از شهد لبت بوسه چشیدن دارد
این غمزه و این ناز کشیدن دارد
لا حول و لا قوه الا بالله
این لب به لبت شوق رسیدن دارد...